“Thalassa! Thalassa!”

De zee; zijn er ervaringen die omringender, intenser en completer zijn dan een strandwandeling bij het water?

Ik wilde de zee als beleving representeren; die immense, onstuimige natuurkracht. Vanop een afstand komt ze tot ons als een massieve geluidsmuur, een overdonderend ruisen, een abstracte stroom van klank. Maar nabij klinkt ze anders, die zee, genuanceerder, gevarieerder. Ik heb deze totale ervaring hertaalt naar een beleefbaar moment: een geluidsinstallatie van een gedecontekstualiseerde zee die onverwacht iemands verhoogde aandacht binnenrolt.

De opname:
Ik heb het inslaan van golven op het strand vastgelegd. Op een kustlijn van drieëntwintig meter plaatste ik één microfoon iedere anderhalve meter, op een lange rechte lijn. Dit betekent dat we met onze oren op zestien verschillende plaatsen tegelijk zijn. Er is niet één standpunt van waaruit we luisteren. Maar er zijn zestien. Een David Hockney van geluid. Een gespacialiseerde opname.

De presentatie:
In de installatie worden de zestien audiopunten terug op een lange lijn geplaatst doormiddel van zestien speakers. De toeschouwer wordt zo ondergedompeld in een natuurgetrouwe reconstructie van het breken van golven op een lange kustlijn.

Thalassa! Thalassa! kan zowel gepresenteerd worden in de publieke ruimte als in een tentoonstellingsruimte.