Erik Nerinckx

Ik ben gefascineerd door ogenschijnlijk vederlichte taferelen in de marge van het dagelijkse leven: het vluchtige van een nat glimmend wegdek, de efemere gestalte van een schaduw op een muur of een stoep, het kraken van kiezelsteentjes onder de voeten. Dit zijn voor mij de “belangrijke onbelangrijke dingen” die ik wil tonen.

Meer en meer zoek ik de fysieke ruimte op, ga ik een confrontatie aan met het echte object, het echte materiaal, de representatie ontwrichten in het voordeel van de presentatie. Betonplaten worden belicht, kasseien worden met water besproeid, betontegels drogen…

De arbeidsintensieve, uitgekiende werken blijven in hun verschijning minimale beelden die uitnodigen even te verwijlen in een wereld van bijna niets, en vrede te hebben met het verglijden van de tijd door een spel van materialen, klank en licht.